मेरा दुई छोरी छन् । छोरीहरु साना हुँदा घरव्यवहार चलाउन खासै गाह्रो थिएन । छोरीहरु ठूला भए ।  दायित्व पनि बढ्यो । श्रीमानले विदेश जाने सल्लाह गर्नुभयो । 

यहाँ गरेको कामले हामी हामीलाई खान त पुग्छ तर छोरीहरुलाई राम्रो स्कुल पढाउने भनेर नै हो उहाँले विदेश जाने निधो गर्नुभएको  । तर मेडिकल गर्दा छातिमा दाग देखियो ।

उहाँको मेडिकल अनफिट भएपछि म नै विदेश जान्छु भनेर श्रीमानसँग भनेँ । उहाँले पनि राम्रो कामका पाए मात्रै जानु भन्नुभयो । पासपोर्ट चाहिँ बनाएर राख्नु प¥यो काम राम्रो मिले जानु पर्छ भन्ने सोचले बनाउन गएको थिएँ । 

पासपोर्ट बनाउँन जाँदा जोर्डको बारेमा जानकारी पाएँ । त्यसपछि त मैले सीप सिकेर जोर्ड नै जान्छु भन्ने निधो गरें । पोसपोर्ट बनाउन गएको थिएँ, तर जाने देश र गर्ने कामको पनि टुङ्गो लगाएर फर्किएँ ।

जोर्डनमा गार्मेन्टको कामको बारेमा श्रीमानलाई सुनाएँ । उहाँ पनि खुसी हुनुभयो । श्रीमतीलाई विदेश पठाउने निर्णय लिँदा धमिलो भएको उहाँको मन पनि जोर्डनको बारेमा थाहा पाएपछि उज्यालियो । त्यसपछि म गार्मेन्टको काममा जानका लागि सीप सिक्ने झोला बोकेर काठमाडौं लागेँ । 

हामी जस्ताका लागि निःशुल्क पाइने यो गार्मेन्ट सीप जागिर जस्तै भएको छ । यो सीप त जोर्डनमा मात्र हैन नेपालमै पनि काम लाग्ने रहेछ । काठमाडौंमा आएर अहिले सुर्वर्ण मल्टिपल ट्रेनिङ सेन्टरमा सीप सिक्दैछु । यहाँ त हरेक कुरा सिक्न पाइयो । 

पहिले न विदेशको बारेमा थाहा थियो न सीपको महत्व । अहिले त धेरैकुरा जानियो । सीप सिकेर जाँदा विदेशमा दुःख पाइन्न भन्ने आत्मविश्वास बढेको छ । जोर्डन पुगेपछि यो काम आउछ भन्दा अलमलमा पर्दिन । मैले सीपसँगै आत्मविश्वास पनि बढाएको छु ।

(केसरीकुमारीसँग सन्जिता देवकोटाले गरेको कुराकानीमा आधारित ।)