जथाभाबी फोहर फाल्नेबाट वीरगञ्ज महानगरले उठायो २७ लाख रुपैयाँ
चैत १६, २०८० शुक्रबार
लमजुङ – ऐसेलुचौरकी सुनिता तामाङलाई पाखो बारीमा कोदो रोप्ने चटारो छ । बारीको मकै थन्काइ सक्दा नसक्दै ब्याडमा कोदोको बीउ हुर्किदै गएपछि कोदो रोप्न भ्याइनभ्याइ भएको उहाँले बताउनुभयो ।
खेतीपाती गर्ने किसानहरुलाई अहिले खेताला नपाउने समस्या झन् झन् बढीरहेको उहाँ बताउनुहुन्छ ।
‘खेताला पाउनै मुश्किल छ, पाइहाले ज्याला महँगो, उहाँले भन्नुभयो, ‘तैपनि बारी बाँझै राख्न भएन त ।’ अहिले रोपाहारलाई ५ सय र कोदालेले ९ सय रुपैयाँ ज्याला दिनुपर्छ ।
सुनिता जस्तै ऐसेलुचौरकै आइतीमाया तामाङलाई पनि अहिले बारीमा कोदो रोप्न भ्याइनभ्याई छ ।
आइतीमायाले चाहिँ खेताला नपाएपछि अर्मपर्म गरेरै कोदो रोपिरहेको बताउनुभयो ।
कोदो खेती प्रति लमजुङमा आकर्षण घट्दो रहेको ग्रामीण भेगका बासिन्दा बताउँछन् । गाउँमा खेतीपाती गर्ने मान्छे छैनन् । धेरैजसो युवा विदेश गएको तथा गाउँ छोडेर शहरतिर बस्ने क्रम बढ्दै गएकाले पनि खेती गर्नेहरु घटेका हुन् ।
लमजुङकोे इलमपोखरी, नौथर, पाचोक, गौँडा, नाल्मालगायतका धेरैजसो ग्रामिण क्षेत्रका कोदो खेती हुने गरेपनि बर्सेनि बारी बाँझै रहने क्रम बढेको स्थानीय बासिन्दा बताउँछन् ।
पुरानै बीउ र परम्परागत ढंगले कोदो खेती गर्नाले पनि लमजुङमा तुलनात्मक रुपमा कोदोको उत्पादन बढ्न सकेको छैन ।
श्यामशितल परियार उज्यालोकाे लमजुङ र मनाङ जिल्ला सम्वाददाता हुनुहुन्छ ।