परदेशीलाई दशैँको न्यास्रो

 कात्तिक ३, २०७७ सोमबार १५:४०:२४ | मेरो कथा मेरो भोगाई
unn.prixa.net

अमित प्रकाश पाण्डे/अर्घाखाँची, हाल यूएई

भोलि त घर लिप्ने हो भनेर गाउँका दाजुभाइ–दिदीबहिनी डोको बोकेर कमेरो र रातोमाटो लिन जाने दशैँ आइसक्यो ।

यसपालि खसी कसको घरमा काट्ने र कस्तो कपडा किन्ने भन्ने कुराको कुनै चटारो छैन । यसपालि छ त मनभरी पीडा, आँखाभरी आँसु । न त घर जान नै सकिन्छ, न त परदेशमा गाउँले दाजुभाइ–दिदीबहिनी तथा विभिन्न सामाजिक संस्थासँग मिलेर नै दशैँ मनाउन सकिन्छ । कोरोना महामारीले चाडपर्वहरु कागलाई बेल पाक्यो हर्ष न विष्मात् बनाइदिएको छ हामी परदेशीलाई ।

परिवारको खुशी र भविष्यका अनगिन्ती सपनाहरु पूरा गर्ने आशाले सात समुन्द्र पारी ल्याइ पुर्यायो । दशैँ तिहार जस्ता महान पर्वमा घर गएर बुवा–आमाको आशिष लिँदै टीका र जमरा लगाउने मन नभएको त कहाँ हो र ? तर न त भनेको बेला जहाजको टिकट पाइन्छ, न त अहिलेको अवस्थामा घर जान नै सहज छ । महामारीका कारण अनेकौं कठिनाइ भोगेर बल्लतल्ल आफू कार्यरत कम्पनीमा काम नियमित भएको बेला बिदा माग्न पनि मनले मान्दैन ।

तीन चार महिनामा हुने कमाइ त घर जाने हो भने एकतर्फी टिकटमै सकिन्छ । नेपाल पुगेपछि पनि फेरि अनेकथरी जाँचको महँगो शुल्क तिर्नुपर्छ । यसरी थुपारिएको अनेकथरी शुल्कले परदेशीलाई पीडा माथि पीडा थपेको छ । त्यसैमाथि उता गएपछि आउन पाइने हो कि होइन, कुनै निश्चित छैन । आफ्नै देशमा छँदा जे जस्तो भए पनि परदेशमा चित्त बुझाउन सकिंदैन रहेछ । त्यसैमाथि चाडपर्वको समय ।

अरुबेला त काम गर्यो, विभिन्न बहाना बनायो, मन बुझायो । तर चाडपर्व आउँदा भने मन भक्कानिन्छ । कतिबेला घर जाउँ र कति बेला परिवार भेटौँ अनि दुःखसुखका कुरा गरौँ जस्तो हुन्छ । परिवारसँगै बसेर खाना खान पाए हुन्थ्यो भन्ने कुरा मनमा बिझाइरहन्छ । त्यसपछि एकान्तमा रुनुबाहेक अरु केही हुँदैन ।

देशको फितलो कानुन तथा देशभित्रै रोजगारीका अवसर नहुँदा हरेक चाडपर्वले मजस्ता हजारौँ युवालाई रुवाउँछन् । परदेशमा ईद, रमदानमा छुट्टी मिले पनि आफ्नो महान पर्वमा बिदा नपाउँदा मन खल्लो हुन्छ । कम्पनीको काम सकेर कोठमा पुगेपछि फेसबुक खोलिन्छ । गाउँघरमा टीका लगाएकार सेल्फी खिचेका फोटाहरु देखिन्छन् । त्यही हेरेर चित्त बुझाइन्छ ।

केही वर्ष पहिलेको दशैँमा त मैले पनि यसरी नै टीका लगाएको थिएँ भनेर याद गरिन्छ । बस् त्यति त हो परदेशमा गर्ने भनेको । कसले कति दक्षिणा दिए भन्दै गन्न थालिहाल्ने मलाई आज दशैँको सम्झानाले निकै पिरोलेको छ । आमाको निकै याद आउँछ ।

‘कान्छा पोहोर पनि आइनस् यसपालि पनि खै कोरोना भन्छन क्वरेण्टीन भन्छन के आउलास् र’, आमाले फोन गर्दै भन्नुहुन्छ, ‘माया मारिस् है, मुख देख्नै नपाई परलोक गइन्छ जस्तो छ ।’ आमाले यसो भन्दा मुटुमा गाँठो पर्छ तर पनि आमालाई सम्झाउनै पर्यो । ‘अहिले यता पनि अलि अप्ठ्यारो छ, भनेको बेला टिकट नि पाउँदैन यो कोरोना अलि कम भएपछि आउँछु नि आमा, पीर नगर्नुस है’ भनेर सम्झाउँछु ।

1 Comments

तपाईको प्रतिक्रिया

समाचार

लोकप्रिय

१

निजी क्षेत्रलाई पनि प्रसारण लाइन निर्माणको अनुमति, प्राधिकरणको भूमिका खुम्चियो

२

रुसको राजधानी मस्कोमा भएको विस्फोटमा आणविक क्षेत्रका जनरलसहित दुई जनाको ज्यान गयो

३

इजरायलमा हाइपरसोनिक मिसाइल हानेको यमनको हुथी विद्रोहीको दाबी

४

सहकारी ठगी : लेखा समिति सभापतिकी पत्नी अञ्जला कोइरालासहित २५ जनाविरुद्ध पक्राउ पुर्जी

उज्यालो टी भी

वैदेशिक रोजगारीमा जादा सुरक्षित हुने तरिका

मनोपरामर्शले बदलेको जीवन कथा

विदेशबाट श्रीमान् फर्काउने साहस बटुलेका वित्तीय कक्षा सहभागीका कथा

सीप नसिकी विदेश जाँदा पछुतो भयो, अब त बिना सीप जान्न भो

विदेशको काम, सीप भए हुन्छ सुरक्षा र राम्रो दाम

मेरो कथा मेरो भोगाई