अनि दाइमायाले दोस्रो बिहे गरिन्

 साउन १, २०७५ मंगलबार १२:१:११ | सन्जिता देवकोटा

नवलपरासी - २०६४ साल नवलपरासीकी दाइमाया गुरुङका लागि जीवन बद्ल्ने साल बन्यो । यही सालमा तय गरेको एउटा यात्राले दाइमायाले अनेकौं चोट सहनु पर्‍यो, आफ्नालाई गुमाउनु पर्‍यो । तर त्यही पीडाले अर्को यात्रा पनि तय गर्‍यो ।

श्रीमान्, सासु ससुरा, आफन्त सबैका कुरा नमानेर विदेश जान कम्मर कस्नु दाइमायाको परिवासँगको ठूलो बिद्रोह थियो । 

परिवारसँग बिद्रोह गरेर कमाउन हिँड्नुपर्ने कारण ?

‘मलाई दुईचार पैसा कमाउनु थियो, म जस्ता अरुले पनि कमाएकै थिए, श्रीमानले राम्रो व्यवहार गरे पनि सासुससुराले राम्रो नगर्ने, फेरि पठाउनेले पनि मलाई काम र कमाइको बारेमा राम्रै सुनाएका थिए,’ दाइमाया कारण बताउनुहुन्छ ।

सासु ससुराको हेला छल्न अनि अरुले कमाएको देखेर कमाउन सक्छु भन्ने आँट बटुलेकी दाइमायालाई दलालले विदेशको बारेमा फूलबुट्टा भरेर सुनाएका थिए । दलालको कुरा र साथीभाइले कामाएको देखेकै भरमा दाइमायाको साउदीको यात्रा तय भएको थियो ।

साउदीजान नेपालगञ्ज पारि पट्टिबाट बस चढ्दासम्म दाइमायालाई आफू हिँडेको देशमा जहाज चढेर जानुपर्छ भन्ने पनि हेक्का थिएन । दिल्ली पुग्नुभयो । दाइमायाले आफूजस्तै कमाउने सपना पालेर परदेशिनेको लर्को देख्नुभयो ।

विदेशमा भेटेका सबैसँग विदेशिनुका एक न एक कारण थियो । जस्तो बाध्यता र परिस्थितीले परदेशिए पनि सबैसँग एकाध सपनाको भारी थियो । ‘दिल्लीमा धेरैजना थियौं, कोही साउदी हिँडेको ,कोही अरु नै देश, सबैजना कमाउन हिँडेका थिए,’ दाइमाया सुनाउनुहुन्छ ।

दाइमाया दिल्लीबाट ठूलो जहाजमा साउदी पुग्नुभयो । पुग्नै हप्ता लागेको देश उहाँले सोचेजस्तै थियो । तर काम भने दलालले भने जस्तो थिएन, घरको काममा । साहु साहुनीको मर्जी अनुसारको हुन्थ्यो । जसो भने उसै गर्नुभयो । घरभित्र पसेदेखि उहाँले बाहिर देख्न पाउनु भएन । काम गर्न जान्नु हुन्नथ्यो ।

‘काम घरकै भएपनि निकै अप्ठेरो काम, त्यहाँ त भुईं पुछ्न पनि नआउने, सिकाउँदा पनि भाषा नबुझ्ने, मेरो दुःखका दिन सुरु भयो,’ दाइमायाले काम नजान्दा साहु साहुनीले गरेका व्यवहार सुनाउनुभयो  ।

‘दसैँमा बाख्रा काटेझैं रगत बग्थ्यो, उनीहरुले कुटेर बनेको घाउबाट, कुटाइ खाएरै म त बिरामी पर्न थालें,’ दाइमाया सुनाउनुहुन्छ । परिवारसँग विद्रोह गरी गरी कमाउन हिँडेकी दाइमायालाई साहु साहुनीका कुटाइ सहनुभन्दा अर्को विकल्प बाँकी रहेन ।

घर फर्किन खोज्दा फर्किन दिएनन् । बिरामी पर्दा पनि काम लगाउन पनि छाडेनन् । ‘५० रियाल बल्ल बल्ल दिएका थिए, सिरानीमा राखेको त्यो पनि चोरिदिएछन्, साहुनीलाई सोधेको मलाई त उल्टै बेहोस हुनेसम्म कुटे, तँलाई अब चक्कु मात्र घोच्न बाँकी छ भन्ने,’ दाइमायालाई साउदीको त्यो साहुको घर अहिले सम्झँदा पनि डर लाग्छ । दुई वर्ष बितेपछि दाइमायालाई साहुले घर फर्काइदिए ।

विमानस्थलसम्म साहुले नै ल्याइदिए । नेपालबाट जाँदा जस्तै रित्तो हात जहाज चढ्नुभयो । दुई वर्षअघि बरु उहाँसँग कमाउने सपना थिए । जोश  र जाँगर थिए । तर फर्किंदा दुब्लो, गलेको शरीर, रित्तो हात, चोटका दाग मात्रै ।

दाइमायाको हाल देख्दा घरपरिवारले खुच्चिङ मारे । गाउँलेले पनि कुरा काटे । ‘सासुससुराले त पहिलेबाटै राम्रो व्यवहार नगर्ने झन फर्किएपछि त कसरी राम्रो हुनु, नराम्रो काम गरेर आएको मात्र भन्ने,’ दाइमाया गुनासो गर्नुहुन्छ ।

विदेश जानु अघिसम्म राम्रो व्यवहार गर्ने श्रीमानको पनि व्यवहार फेरियो । ‘परपुरुषसँग लागेर आएको भन्ने, के विदेश जाँदैमा नराम्रो नै भइन्छ र ?’ दाइमाया प्रश्न गर्नुहुन्छ ।

दाइमायालाई महिलाले विदेश जाँदैमा नराम्रो हुन्छन् भन्ने लाग्दैन् । भाग्यले आफूले काम गर्ने घर नराम्रो परेपनि दाइमायाले धेरै जनाले घरकै काममा पनि राम्रो कमाएको देख्नुभएको छ ।

साउदीबाट फर्किएर एक वर्ष प्रयास गर्नुभयो घर व्यवहार मिलाउन । पीडा माथि परिवारको व्यवहारले झन पीडा थपिएपछि उहाँ २०६८ सालमा फेरि युएई जानुभयो ।

पहिले जस्तै योपालि पनि घरकै काममा । यो योपालि चाहिँ उहाँका अरु साथीले जस्तै राम्रो काम पाउनुभयो । काम राम्रो हुँदा उहाँलाई युएईमा स्वास्थ्यले साथ दिएन । युएईमा एक वर्ष भन्दा बस्न सक्नुभएन् । बिरामी धेरै हुन थालेपछि दाइमाया १ वर्षमै युएईबाट फर्किनुभयो ।

दुई पटकको विदेश यात्रामा उहाँले कमाउन सक्नु भएन । फर्किंदा केही ल्याउनुभएन । तर विदेश गएकै कारण उहाँले परिवार र समाजबाट भने अनगिन्ती आक्षेप र पीडा पाउनुभयो । ‘बुढोले माया गर्दा त सासुससुराले राम्रो गर्दैन थिए, झन बुढोको हेलाँ भएपछि के राम्रो हुन्थ्यो,’ दाइमाया सुनाउनुहुन्छ ।

प्रयास गर्दा पनि परिवारसँग पुनर्मिलन हुन नसकेपछि उहाँले एक्लै जीवन बिताउने निधो गर्नुभयो । ‘दिनरात सबैलाई दुःख दिएर बस्नुभन्दा एक्लै बस्छु भन्ने लाग्यो, श्रीमान् छाडिदिएँ,’ दाइमायाले निर्धक्क भएर भन्नुभयो ।

श्रीमानसँगको  यात्रा टुङ्ग्याउँदा दाइमायालाई अब केही बाँकी छैन झैं लाग्थ्यो । किन विदेश गएछु भनेर पछुतोले भतभती पल्थ्यो । ‘धेरै पीडा भएको बेला त मिल्ने भए श्रीमानका लागि फेरि १६ वर्षकी दाइमाया नै बनिदिन्थ्यें झैं लाग्थ्यो,’ दाइमायाका आँखा भरिए । 

दाइमायाले सोचेजस्तै बितेको समय फर्किदैन थियो । एउटा यात्रा सकिएपनि नयाँ यात्राको सुरुवात गर्नुथियो उहाँलाई । । श्रीमान र परिवार नभएपनि उहाँसँग छोरा थिए । चित्त बुझाउनुभयो । तर पीडा भने कम थिएनन् ।

सानैमा बुवाआमा गुमाएकी दाइमायालाई आफन्तले हुर्काइ बढाइ गरेर विवाह गरिदिएका थिए । श्रीमानसँग सम्बन्ध सकेर उहाँ तिनै आफन्तको शरणमा जानुभयो । विदेश गएर आएकी भनेर समाजले हेर्ने नजरमा अर्को पाटो पनि थपियो । 

श्रीमानलाई छाडेकी भनेर सबैले कुरा काट्थे । तर दाइमायाले यस्ता कुरालाई मनमा लिनुभएन । संस्थाले दिने नि:शुल्क तालिम कक्षामा सहभागी हुनुभयो । बिस्तारै उहाँलाई नवलपरासीकै एक स्कुलमा काम गर्ने अवसर मिल्यो ।

शिशु कक्षामा काम गर्न थालेपछि दाइमायाले अर्को परिवार पाउनुभयो । धेरै जना छोराछोरीका आमा बन्न पाउनुभयो । स्कुलमा काम गर्न थालेपछि दाइमायाको पोशाक फेरियो, दैनिकी फेरियो, अनि जीवनको अर्को पाटो सुरुवात भयो ।

निलो धर्के सर्ट, कालो धर्के पाइन्टमा सजिएकी दाइमाया अहिले निकै खुसी हुनुहुन्छ । सर्टपाइन्ट लगाउन पाएर हैन, आफूलाई बुझ्ने मानिस पाएर ।

दाइमायाले काम गर्ने स्कुलको शौचालय बिग्रियो । स्कुलले बनाउने मिस्त्री बोलायो । सामान र पानीको बन्दोबस्तो दाइमायाले नै मिलाउन पर्दथ्यो । । शौचालय बनाउन आवश्यक पर्ने सामानको बन्दोबस्त मिलाउँदा मिलाउँदै दाइमायाको पनि जीवनको पनि बन्दोबस्तो मिल्यो । स्कुलको शौचालय पनि बन्यो । दाइमायाको पनि परिवार बन्यो । 

शौचालय बनाउने मिस्त्रीसँग दाइमायाको मन बस्यो । ‘त्यहाँ काम गर्दागर्दै फोनमा कुरा हुन थाल्यो, उहाँले नै हो मन पराएको, मैले आफ्नो बारेमा सबै बताएँ, उहाँले मलाई छोरासहित स्वीकार्नुभयो,’ दाइमाया हाँस्दै सुनाउनुहुन्छ ।

दाइमायाले दोस्रो बिहे गरेको १ वर्ष पुग्न लाग्यो । ‘मैले मनले खाएको मान्छेसँग बिहे गरें म एकदम खुसी छु, मलाई पाएर उहाँ पनि एकदमै खुसी हुनुहुन्छ,’ दाइमायाले भन्नुभयो ।

दाइमायालाई अहिले परिवारसँग कुनै गुनासो छैन । ‘छोराले बुवा पायो, मैले साथी, अब मिलेर बाबु पढाउने हो,’ दाइमाया आफ्नो योजना सुनाउनुहुन्छ । 

अन्तिम अपडेट: मंसिर ८, २०८१

उज्यालोका खबर फेसबुक, इन्स्टाग्राम, एक्स ट्वीटर र यूट्युबमा हेर्न तथा उज्यालो रेडियो नेटवर्क ९० मेगाहर्जसँगै देशभरका विभिन्न एफएम रेडियोहरुबाट पनि सुन्न सकिन्छ । उज्यालोमा प्रकाशित तथा प्रसारित सामग्री यस संस्थाको स्वतन्त्र, निष्पक्ष र तथ्यमा आधारित सम्पादकीय नीतिबाट निर्देशित छन् र गल्ती नहोस भन्नेमा सचेतता अपनाएर तयार पारिएका छन् । प्रकाशन र प्रसारण भएका सामग्रीको विषयमा तपाईको गुनासो, प्रतिकृया र सुझावलाई हार्दिक स्वागत गर्दै गल्ती भएको पाईएमा तत्काल सच्याइने जानकारी गराईन्छ । उज्यालोबाट प्रकाशन तथा प्रसारण हुने सामग्रीको प्रतिलिपि अधिकार यस संस्थामा निहीत रहेकोले संस्थाको अनुमति विना समाचारको नक्कल उतार्ने, पुनरुत्पादन, प्रशारण वा फोटोकपी गर्न पाइदैन । कसैले त्यसो गरेमा कानूनी कार्वाही हुन सक्नेछ ।

सन्जिता देवकोटा

उज्यालोमा कार्यरत सन्जिता देवकोटा वैदेशिक रोजगार र नेपाली महिलाका बिषयमा कलम चलाउनुहुन्छ ।  

तपाईको प्रतिक्रिया

समाचार

लोकप्रिय

१

धरहरा चढ्नका लागि मूल्य निर्धारण

२

चीनले फ्रान्स, जर्मनीलगायत २९ वटा देशका लागि एकपक्षीय भिसामुक्त नीति लागू गर्‍याे

३

युक्रेनमा प्रहार गरेको अस्त्र आणविक हतियार बोक्न सक्षम छ : रुस

४

अमेरिकी खर्बपति एलन मस्कसँग प्रधानमन्त्री ओलीको भर्चुअल संवाद

विचार

उज्यालो टी भी

वैदेशिक रोजगारीमा जादा सुरक्षित हुने तरिका

मनोपरामर्शले बदलेको जीवन कथा

विदेशबाट श्रीमान् फर्काउने साहस बटुलेका वित्तीय कक्षा सहभागीका कथा

मेरो कथा मेरो भोगाई