दुर्गा घायल विश्वकर्मा, रुरुक्षेत्र गाउँपालिका–४ गुल्मी

उफ...
उनी आउँथिन्
मेरो निदरीमा सपना बनेर 
उनी आउँथिन्
मेरो बिपनीमा सपना नै बनेर 
कल्पनामा मलाई चुर्लुम्म डुबाई भन्थिन् ! 
असम्भव छैन कल्पना र कोसिस गर ।

मैले देख्ने सपना 
त्यति ठूली पनि थिइनन्
त्यति सानी पनि त पटक्कै होइनन् ! 
उनी साथ थिइन् मेरो, उनी नै सहयोग,
उनी प्रेरणा र हौसला पनि थिइन् ।
हैसियत बिर्सिंदा मैले आफ्नो आफैंले
अहंकारलाई भत्काउने शक्ति पनि थिइन् ।

सपनाले दिएको मिठो पाहुर,
मैले साथी सङ्गीहरुमा पनि बाँडेको थिएँ ।
तर केही दिनअघि... !
मैले मेरो सु–सज्जित सपनालाई 
भताभुङ्ग देखेको थिएँ
लथालिङ्ग देखेको थिएँ । 
आशाका किरणरुपी रेसाहरु
हराउँदै गए जस्तो,
भरोसाका डोरी चुँडे जस्तो ।
सम्भावनाका पर्खालबाट ढुङ्गा घर्किए जस्तो !

सोचें !
सपना, सपनामै सीमित हुन्छिन् कि ?

अन्ततोगत्वा....
अकस्मात आज !
मेरो सपनाको दुःखद निधन भएको छ ।
मेरो सपनाले अल्पायुमै मृत्युवरण गरेकी छिन् ,
कहिल्यै उठ्नै नसक्ने गरी गर्लम्म ढलिन् मेरी सपना ।
उनी दिवंगत भएकी छिन् !!
म उनको मृत्युको मर्मले भन्दा पनि 
शरमले भावविह्वल भएको छु !
म लज्जित छु ।

साथीसङ्गीका बीचमा
नामर्द, पानीमरुवा, र लाचारी जस्ता 
उपमाले सजिन्छु कि ?

त्यसैले त
एउटा फूलको थुङ्गा चुडेर 
हार्दिक श्रद्धाञ्जली भन्न पनि सकिनँ,
मैले मेरो सपनालाई ।
उफ...  सपना भयावह हुँदोरहेछ !!