देशमा कमाएर ऋण तिर्न नसकेपछि श्रीमानलाई विदेश पठाउन पर्‍याे

फागुन ११, २०७८ बुधबार ११:४३:१५ | मेरो कथा मेरो भोगाई

आरती साह/धनुषा ।

मेरो विवाह १७ वर्षकै उमेरमा भयो । मैले एक परदेशीसँग बिहेको हुँ । आज पनि मेरो श्रीमान् वैदेशिक रोजगारीमै हुनुहुन्छ । तर बिहे हुँदाको समय र अहिलेको समय अलिक फरक छ ।

त्यो बेला श्रीमान् साउदीमा हुनुहुन्थ्यो । अहिले कतारमा हुनुहुन्छ । म पनि अहिले त आफ्नो हातमा भएको सानोतिनो भए पनि सीपको प्रयोग गरेर व्यवसाय गरिरहेको छु ।

बिहे हुँदा म ९ कक्षामा पढ्दै थिएँ । एसएलसी दिँदा त छोरी जन्मिइन् । त्यसपछि मेरो पढाइ रोकियो । श्रीमान् पनि साउदीबाट फर्किएर यतै काम गर्न थाल्नुभयो । तर सोचेजस्तो नहुने रहेछ । यहाँ काम गर्दा घर चल्यो तर ऋण तिर्न सकिएन । किनकि घरको ऋण आठ लाख हाम्रो भागमा आयो । यहाँ कमाएर त्यो ऋण तिर्न नसक्ने अवस्था आएपछि के गर्ने भन्ने थियो ।

मलाई त श्रीमानले त्यति साह्रो कुरा गर्नुभएन । तर उहाँले भित्र भित्रै घर परिवारसँग सल्लाह गरेर विदेश पक्रिया गरिसक्नुभएछ । मलाई सोधेको भए त म जान दिने थिइनँ । त्यही भएर पनि होला उहाँले मलाई भन्नुभएन । जाने दिन मात्र भन्नुभयो । अब हिँड्न ठिक परेको मानिसलाई त कसरी रोक्ने र ।

कतारमा पिज्जा विभिन्न ठाउँमा पुर्‍याउने काम हो भनेका छन् । त्यो काममा जान पनि म्यानपावरलाई २ लाख ८० हजार रुपैयाँ बुझाउन पर्‍यो । अहिले त ऋण १० लाख रुपैयाँ भएको छ ।

यता म पनि केही न केही काम त गर्न पर्छ भन्ने लागेर व्युटिपार्लर र कस्मेटिक सामानको व्यवसाय गरिरहेको छु । मैले आप्रवासी नेटवर्कबाट परदेशीको श्रीमती भएकै कारणले एक महिनाको व्युटिपार्लरको सीप सिक्न पाएँ । त्यही सीप सिक्न पाएकाले आज आफ्नो खर्च चलाउने उपाय पनि निकालेको छु ।

मेरो पार्लरको नाम पनि आप्रवासी व्युटिपार्लर नै राखेको छु । यहाँ गाउँमा यसो थ्रेडिङहरु गर्न चाहिँ आउनुहुन्छ मानिसहरू । कपाल काट्ने यताउता काम चल्छ । ठिकै छ । यसबाट मैले यहाँ मेरो र बालबच्चाको खर्च पु¥याइरहेको छु । अहिले त छोरा पनि जन्मिएको छ । सानो बाबुलाई सासुले हेरिदिनुहुन्छ । त्यही भएर मैले पार्लर खोलेर बस्न पाएको छु ।

अहिले ११ कक्षामा भर्ना पनि भएको छु । मैले चाहेको कुरा चाहिँ घरबाट रोक्नुभएको छैन । त्यही भएर पनि मलाई सहज भएको छ । मन त पढेर टिचर बन्ने थियो । तर पढाइ छुटेपछि मन मार्न परिहाल्यो । महामारीकै समयमा श्रीमान् पनि परदेश जानुभएको छ । सम्झँदा त कति नराम्रो लाग्छ । देशमा अलिक राम्रो रोजगारी पाएको भए त आज साथमै भइन्थ्यो होला जस्तो लाग्छ । तर के गर्ने बाध्यताले थिचेपछि यस्तै हुँदो रहेछ ।

अब यो पार्लर व्यवसाय अलिक राम्रो चल्यो भने यसलाई निरन्तरता दिने र पछि श्रीमानलाई पनि स्वदेश बोलाउने मेरो इच्छा छ ।

अन्तिम अपडेट: मंसिर ८, २०८१

Disclaimer:

उज्यालोका खबर फेसबुक, इन्स्टाग्राम, एक्स ट्वीटर र यूट्युबमा हेर्न तथा उज्यालो रेडियो नेटवर्क ९० मेगाहर्जसँगै देशभरका विभिन्न एफएम रेडियोहरुबाट पनि सुन्न सकिन्छ । उज्यालोमा प्रकाशित तथा प्रसारित सामग्री यस संस्थाको स्वतन्त्र, निष्पक्ष र तथ्यमा आधारित सम्पादकीय नीतिबाट निर्देशित छन् र गल्ती नहोस भन्नेमा सचेतता अपनाएर तयार पारिएका छन् । प्रकाशन र प्रसारण भएका सामग्रीको विषयमा तपाईको गुनासो, प्रतिकृया र सुझावलाई हार्दिक स्वागत गर्दै गल्ती भएको पाईएमा तत्काल सच्याइने जानकारी गराईन्छ । उज्यालोबाट प्रकाशन तथा प्रसारण हुने सामग्रीको प्रतिलिपि अधिकार यस संस्थामा निहीत रहेकोले संस्थाको अनुमति विना समाचारको नक्कल उतार्ने, पुनरुत्पादन, प्रशारण वा फोटोकपी गर्न पाइदैन । कसैले त्यसो गरेमा कानूनी कार्वाही हुन सक्नेछ ।

1 Comments

Nirmala
April 2, 2022, 12:20 p.m.
एस्तो ज्ञानी श्रीमती सबैको कहाँ हुन्छ र, धन्यबाद।
0 Reply

तपाईको प्रतिक्रिया

नाम (अनिवार्य)

इमेल (अनिवार्य) (गोप्य राखिनेछ)

प्रतिक्रिया दिनुहोस्

तपाईको प्रतिक्रिया

नाम (अनिवार्य)

इमेल (अनिवार्य) (गोप्य राखिनेछ)

प्रतिक्रिया दिनुहोस्

देशमा कमाएर ऋण तिर्न नसकेपछि श्रीमानलाई विदेश पठाउन पर्‍याे

आरती साह/धनुषा ।

1 Comments

Nirmala

तपाईको प्रतिक्रिया

तपाईको प्रतिक्रिया