पाशाङ शेर्पा गर्जा/हाल, साउदी अरेबिया ।

परदेशमा काम पनि छैन, दाम पनि छैन । बाहिर कर्फ्यु छ । परदेशमा एउटा कोठाभित्र ज्यान थुनिएको छ । यस्तो दिन आउला भन्ने कल्पना पनि गरेको थिइनँ ।

म अहिले साउदी अरबको दमाम सहर नजिक ताइबमा छु । परदेशमा काम नगरी बस्न पर्दा साह्रै गाह्रो भएको छ । एक महिना भयो काम नगरी कोठामै बसेको छु।

बस्दा जति गाह्रो छ, त्यति नै चिन्ता तलब नआउने कुराको छ । काम नगरेपछि तलब आउँछ भन्ने पनि के आश र ? तर पनि आश भने मारेको छैन ।

काम नभएपछि तलब दिँदैन कम्पनीले भन्ने मौखिक रुपमा जानकारी आएको हो ।

तर औपचारिक जानकारी भने आएको छैन । जेनतेन खान दिएको छ र के खाउँ भन्ने चिन्ता छैन ।

२४ घण्टे कर्फ्यु लागेको छ । बाहिर निस्कन पनि पाइँदैन । आवश्यक सामान किन्न जाउँ भन्दा पक्राउ परियो भने १० हजार रियाल जरिबाना हुन्छ ।

अन्तर्राष्ट्रिय उडान बन्द छ । न घर आउन सकिन्छ न यहाँ बस्न, के गर्ने होला ? मनमा चिन्ता सुरु भएको छ ।

यसरी काम नगरी परदेशमा बस्नुभन्दा सरकारले हामीलाई नेपाल नै लगे पनि हुनेथियो ।

हामी बरु नेपाल आएपछि क्वारेण्टीनमा बसेर मात्र घर जाने थियौं । केही इलम आफ्नै गाउँठाउँमा गर्ने थियौं ।

कम्पनीले उडान खुल्यो भने त पठाउँछु भनेको छ । तर नेपालमा पनि बन्द छ । के गर्ने भनेर सोच्न सक्या छैन । सरकार हामीलाई नेपाल झिकाएर, क्वारेण्टीनमा राख्ने व्यवस्था छिटो मिलाउ ।

याे पनि पढ्नुहाेस्

खाडी र मलेसियामा शनिबारकाे कोरोना अपडेट : ३९ नेपाली सङ्क्रमित, ५ जना निकाे भए, ३४ जना उपचाररत

---