दिलबहादुरको पीडा - 'आमाको मृत्यु हुँदा भारतको लकडाउनमा थिएँ, काजकिरिया गर्ने बेला नेपालको क्वरेण्टीनमा छु'

जेठ ६, २०७७ मंगलबार १८:४:३७ | नेत्र शाही

जुम्ला - राति १० बजे नेपाल भारत सीमाको जमुनाहा नाकाबाट दिलबहादुर रोकायाले भारतले नेपालको सिमानामा हामीलाई ल्याइपुर्यायो, अब कता जाउँ ? भन्दै चिनेजानेका सबैलाई फोन गर्नुभयो । तर मध्यराततिर उहाँको केही लागेन । खाना खान नपाएर अलपत्र अवस्थामा उहाँसँगै सयौँले खुला ठाउँमा रात बिताए ।

जुम्लाको हिमा गाउँपालिकाका रोकायाले लकडाउनले धेरैलाई समस्या पार्यो तर गाउँमा आमाको मृत्यु हुँदा पनि आफू सीमा नाकाबाट घर जान नसकेको पीडा सुनाउनुभयो । भारतमा मजदुरी गर्न गएका जुम्लाका २७ जनाको समूहसहित कर्णालीका २ सय ५० भन्दा बढी मानिसलाई भारतले जमुनाहा सीमा नाकामा पुर्यायो । त्यसअगावै सात सयभन्दा बढी नेपाली नेपालगञ्ज आइसकेका थिए ।

जमुनाहा सीमामा आएका जुम्लाका २७, हुम्लाका एक र मुगुका एक जना गरी २९ जनालाई कडा सुरक्षा व्यवस्थासहित नेपालगञ्ज हुँदै २ दिन लगाएर जुम्ला पुर्याइयो र कर्णाली प्राविधिक शिक्षालयको क्वरेण्टीनमा राखियो । रोकायालाई पनि उद्धार गरेर प्राविधिक शिक्षालयको क्वरेण्टीनमा राखिएको छ । उहाँले क्वरेण्टीनबाटै फोनमार्फत आमाको मृत्यु भएको समयमा पनि घर जान नपाएको यो कस्तो परिस्थिति आयो भन्दै मलीन स्वरमा पीडा पोख्नुभयो ।

गएको वैशाख ३ गते उत्तर प्रदेशको अयोध्यामा लकडाउनमा बसिरहेका वेला उहाँले गाउँमा आमाको मृत्यु भएको खबर पाउनुभयो । चैत्र महिनामै घर आउने उहाँको योजना थियो । तर भारतले चाँडै लकडाउन गरेकोले उहाँको योजना सफल भएन ।

लकडाउनमा अड्किएको वेला आमा बाचुँकला रोकायाको निधन भएपछि उहाँको मनले मानेन । अयोध्याबाट नेपालको लागि पैदलै यात्रा सुरु गर्नुभयो । भोकै दुई दिनसम्म हिँडेपछि बीच बाटोबाट भारतीय प्रहरीको ट्रकले उहाँलाई रुपैडिहा पुर्यायो । त्यहाँ थप कडा भएकोले उहाँ फेरि बाबागञ्ज फिर्ता हुनुभयो र क्वरेण्टीनमा बस्नुभयो । आमाको मृत्युमा एक्लो छोरा सीमाबाट छिर्न नसक्दा घरमा काजकिरिया कसले गर्यो होला भन्दै उहाँ रुदै बस्नुभयो । ‘अहिले पनि क्वरेण्टीनमा सेतो कपडामा बसेको छु,’ उहाँले भन्नुभयो ।

आउँदो जेठ १७ गते ४५ दिनको तिथि हुन्छ । त्यो समयमा पनि उहाँ घर जान पाउनुहुन्न । अहिले सङ्कटको समय भएकोले आमाको मृत्युको पीडालाई बिर्सिएर एक महिना भएपनि क्वरेण्टीनमा बस्ने उहाँ बताउनुहुन्छ ।

यसरी सरकारले उद्धार गरेर गृह जिल्ला पुर्याउला भन्ने उहाँले कल्पना गर्नुभएको थिएन । आफ्नो जिल्ला आएपछि सरकारले गरेको कामप्रति धन्यवाद दिँदै रोकायाले ढिलै भएपनि परिवारका सदस्यसँग भेट हुन्छ भन्ने आशा पलाएको बताउनुभयो । न पकेटमा पैसा थियो न भेटभरि खाना पाइन्थ्यो । आमाको मृत्युको खबर सुनेपछि पीडाका बीच कयौँ दिन दुःखमा बितेको उहाँले सुनाउनुभयो ।

रोकायासँगै भारतबाट आएकाहरुले लकडाउनमा डेढ महिना परेर सीमामा धेरै दुःख पाए । ‘भारतबाट फर्किने क्रममा दुई छाक भोको रहेपछि बल्ल नेपालगञ्जमा खाना खायौँ । त्यहाँबाट जुम्ला पुग्दा ४ छाकपछि खाना खान पायौँ,’ उहाँले भन्नुभयो । अहिले खाना, नास्ता र योग समेत गर्न सिकाइएको र व्यवस्थित रुपमा प्राविधिक शिक्षालयको क्वरेण्टीनमा बसेको हिमा गाउँपालिका वडा नम्बर १ का गगनबहादुर शाहीले बताउनुभयो ।

पछिल्लो समय जिल्लाका सरोकारवालाहरु र सबै गाउँपालिकाले एकीकृत क्वरेण्टीनको रुपमा प्राविधिक शिक्षालयलाई तय गरेपछि हिमा गाउँपालिकाका २५ जनासहित २९ जना त्यहाँ बसिरहेका छन् । हिमा गाउँपालिकाका अधिकांश नागरिक क्वरेण्टीनमा रहेकाले त्यस गाउँपालिकाले क्वरेण्टीनलाई आर्थिक सहयोग गरेको छ । उनीहरुलाई प्रहरी र सेनाले सुरक्षा दिइरहेका छन् ।

अन्तिम अपडेट: मंसिर २, २०८१

Disclaimer:

उज्यालोका खबर फेसबुक, इन्स्टाग्राम, एक्स ट्वीटर र यूट्युबमा हेर्न तथा उज्यालो रेडियो नेटवर्क ९० मेगाहर्जसँगै देशभरका विभिन्न एफएम रेडियोहरुबाट पनि सुन्न सकिन्छ । उज्यालोमा प्रकाशित तथा प्रसारित सामग्री यस संस्थाको स्वतन्त्र, निष्पक्ष र तथ्यमा आधारित सम्पादकीय नीतिबाट निर्देशित छन् र गल्ती नहोस भन्नेमा सचेतता अपनाएर तयार पारिएका छन् । प्रकाशन र प्रसारण भएका सामग्रीको विषयमा तपाईको गुनासो, प्रतिकृया र सुझावलाई हार्दिक स्वागत गर्दै गल्ती भएको पाईएमा तत्काल सच्याइने जानकारी गराईन्छ । उज्यालोबाट प्रकाशन तथा प्रसारण हुने सामग्रीको प्रतिलिपि अधिकार यस संस्थामा निहीत रहेकोले संस्थाको अनुमति विना समाचारको नक्कल उतार्ने, पुनरुत्पादन, प्रशारण वा फोटोकपी गर्न पाइदैन । कसैले त्यसो गरेमा कानूनी कार्वाही हुन सक्नेछ ।

नेत्र शाही

जुम्लामा बसेर पत्रकारिता गर्ने नेत्र शाही उज्यालोका जिल्ला सहकर्मी हुनुहुन्छ ।

तपाईको प्रतिक्रिया

नाम (अनिवार्य)

इमेल (अनिवार्य) (गोप्य राखिनेछ)

प्रतिक्रिया दिनुहोस्