भक्तपुर – आधुनिक भाँडाको प्रयोग बढे पनि माटोका परम्परागत भाँडाकुँडाको माग कायमै रहेको भक्तपुरका कुमाल समुदायले बताएका छन् । माटोको भाँडा बनाउने कामलाई मुख्य पेसा बनाइरहेका उनीहरूले माटोका भाँडा बनाउने परम्परागत पेसाबाटै यहाँका स्थानीयले घर व्यवहार चलाउनेदेखि छोराछोरी पढाउँदै आएको बताएका छन् ।

बजारमा स्टिल, प्लास्टिकका लगायत सस्तो र सजिला सामग्री उपलब्ध भए पनि अझै परम्परागत माटोका सामग्री खोज्न आउने गरेका कुमाले टोलका तुलसीराम प्रजापतिले बताउनुभयो । माटोका घैँटो, दियो, खुत्रुके, विभिन्न किसिमका मूर्तिहरूको माग बढ्दै गएको उहाँको भनाइ छ ।

कुमाल टोलका स्थानीय पहिले अरू जिल्ला पुगेर महिनौँसम्म भाँडा बनाउँथे र ज्यालाको रूपमा धान, गहुँ, मकै ल्याउथेँ । अहिले अरू जिल्लाका मानिस आफैँ यहाँ आउँछन् र मन परेको सामान खरिद गरेर लैजान्छन् ।

पहिले सूर्यविनायक, सिपाडोल, चाँगुनारायणमा माटो उपलब्ध हुने भए पनि अहिले उपयुक्त माटो लिन काठमाण्डाैकाे साँखु र काभ्रेको धुलिखेल वा दाङसम्म पुग्नुपर्छ । प्रतिकिलो ५० रुपैयाँ तिरेर गाडीमा माटो ल्याउनुपर्ने कुमाल टाेलका तुलसीराम प्रजापतीले जानकारी दिनुभयो ।

पहिले–पहिले माटो खुट्टाले मुछ्ने गरिन्थ्यो । अहिले मेशिनले गर्दा छिटो तयार हुने र सजिलो हुने गर्छ । पहिले जस्तो चाखा अथवा चर्खा पनि हातले चलाउन नपर्ने मोटरले चल्ने भएकाले भाँडा बनाउन सजिलो भएको छ ।